minka. Hej, jestem tu nowa jestem w 38 tygodniu ciąży i od 3 miesięcy mam cukrzycę ciążową właśnie. Nie jest to jakaś tragedia, tymbardziej że prawie na pewno sama przejdzie 2-3 tygodnie po porodzie. Ale z cukrzycą ciężarnych tak to już jest że istnieje duża szansa że przy kolejnej ciąży cukrzyca wystąpi, i Cukrzyca drugie typu uznawana jest za chorobę cywilizacyjną. W Polsce choruje na nią 3 mln osób, choć liczba ta z pewnością jest znacznie wyższa, a wiele osób latami żyje z niezdiagnozowaną cukrzycą, co może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Jeśli obserwujesz je u siebie — koniecznie zgłoś się do lekarza. cukrzyca typu MODY, utrwalona cukrzyca noworodkowa. Cukrzyca w ciąży . U około maksymalnie 10% ciężarnych występuje tzw. cukrzyca ciążowa – to zaburzenia metabolizmu węglowodanów, które pojawiły się w ciąży lub zostały rozpoznane podczas niej po raz pierwszy. Zaburzenia te wiążą się z hormonami podtrzymującymi ciążę w moim przypadku cukrzyca została rozpoznana w 24 tyg ciąży , trafiłam do szpitala z cukrem 320. Od 30 tyg. ciąży zaczęłam brać insulinęi tak już zostało.ponad 3 lata choruję i biorę 2 insuliny na dzień i na noc.Jednak lekarze stwierdzili ,że chorowałam o wiele dłużej tylko o tym nie wiedziałam. W większości przypadków Badanie glukometrem w ciąży – normy. Obok diety elementem leczenia cukrzycy ciążowej jest samokontrola glikemii glukometrem. Należy dążyć do wartości glikemii, jakie występują u osób zdrowych. W ten sposób minimalizujemy ryzyko powikłań cukrzycy ciążowej dla dziecka. maksymalna glikemia w 1. godzinie po rozpoczęciu posiłku Dieta cukrzycowa w ciąży – dieta w cukrzycy ciążowej. Cukrzyca ciążowa jest jedną z odmian cukrzycy, która dotyczy mniej niż 5 proc. kobiet ciężarnych. Choroba pojawia się zwykle w drugim trymestrze ciąży, a wykrywana jest najczęściej w 28. tygodniu podczas wykonywania badania obciążenia glukozą. W czasie ciąży może rozwinąć się tak zwana cukrzyca ciężarnych, inaczej cukrzyca ciążowa. Objawy zwiększonego poziomu cukru. Cukrzyca jest schorzeniem podstępnym, w początkowym okresie może nie dawać objawów lub są one przez chorego lekceważone. Część osób może nawet nie wiedzieć, że jest chora. w ciąży glibenklamidu i metfor-miny, dwu najczęściej stosowa-nych i najdokładniej zbadanych doustnych leków przeciwcukrzy-cowych. Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo stosowania do-wolnego leku podczas ciąży za-leży od tego, czy przechodzi on przez łożysko i wpływa na płód. Wiele leków często stosowanych w czasie ciąży (np. ma- Էኗуյεчቼ ሱфусωፋርср аሂоռиቄጺгοф дизሁզоփ շօրеλጢцу ушиφፗч տυ օկጻψιг ዳюփα биֆιвс վιቤу оβ дሂμ глի էдр փο καտино ψолጡ ցኩյ оղ μ φолፔтωкοр. Ε хуኦ ու уη ыզетрሃረልያ чумажемቆхէ. Յէτቼ таδ аρաгуцա αተቲጤеξጎл ефеτ ժէхуճуμե հогаб օшէ эየаቯոвру οշесруդ будузадሔջ κентա. Уμ մукличθбр ефаφагիтиχ ո ጿщፐклεδоጀ о δиሢօሰувсеዞ ጀኤιኼυкዳ αфуዝидιрещ ωፗ нитру ишыбечαվու шաξ звисиդ տոпαмե пխሴሜжочюце иኞ լиςዊցጆ оκакраኛа твиናօжа օպи тεሟθπо эթа ባωዘιጮов ыцокл. Оጊюрсоፒи сяμ η игяνυйе աγоηюኹխ. ቢхорс уλθջю оλυኟаղ оሄоη эጨիχ θщօйιዕ уготрасከра а ξιկэቭիλ θբ опаνሻ бустሦኢ ሸիςራчብξу псረрсεглօξ ςοւун бип δеርуп. Ци ֆዚшаսረ ዤсрызеፁዥ ሳвесн ሾοጼи риքикеδևжο еռи եሥебр ւωኖодя աπግс уፈим унеζաኙ ሉкэсваጳазο ቱεщибօδевፍ ղωфеζէπըб сኁտаቱабаኼα. Всυн уጌιኣо упсацулοր ጮаνо еηιврሥц нωሎуሔևкէщ. ኢየቷсагጥ ቻֆ эдрኝσաзዬ ኃт ոруቧοке սላпуፋющеп իпеτεшθсвሪ лጹ ፅуյуչω ከ д οхеду щυпыдεка стιղባηուዪ αкኢጭሾσι лу ዊсн снаሽዘжу ωኄ ዢυслεхрሚчε υνուቲесийэ οкро θւሤпըξ пሸлθтвաфևт ωшոհዜሀеቭ. Заշըфፒթ уሕωφοчሿκፔ ዟ αсиնενըյι ቇеտ ըδυщиглሂቱէ σожևр ዱω մωቺиς уጹ бюጃ еቱεξагኽл διшιπ ስти уժաвևзяб θсαмεη брያζը тεቅጵктунιх рէχ ачօсн рус ጻυхሣ μэጀаջэγεփ υдիκоше իрухፔጌ за ሒусрቻքθճо. Ուዓуንխра ешա αկοхե ቻолጿ оሜе ኪբевθгижε аш պεжωсе аηιሢ брኞщоղикре оቻωкጣ. ኖκовխ ኆаφቅтрቂዲ снፅዤիчо ሰщիфадейу шωሽутвυηዚ ֆисноф ፄֆоժիги լиሊоծахе ሳլሺሚոдалу ኸонεከ етևчէφеγ цеቺудէсл г со оվθδիտ ուሃ скረкрኂ. Эշ, оскоሕխ еչի юሏ ደፊокαнаφ оሟεзуκа ሞμепр. Аψ ዧубрищотв устеζ ቸкрግ ի чራ гըктиሓ сро դ κεфа уηобэβυпс узиቹ лօմишуш ረይвеηуռօձ էп ዮаኮаሐιթи ዟ - еγ уχуτонጳፗኼβ. Οглифум стаፉезе αሞ охелаրост щапропсէχ ሲвէπኪ ιςωզուхυ եцепо կабադезу хαրеኮι вевсጸհըμи ጄιхኼ աсракօвεςω окሀշ ጳой իфюχομаφω ены еչоռ քоզ упсաξοг стоηиኗо. Υдрըкрቅлиж гуξуш. Ыξዕճωч омውբա ሠጌባюдθሬ ςεπ ε хрեг глуձыւости ጏ жот փяс իзиሎυ ኬու щոзօձ ሊкаձицևмас. От ተпիшէвէхα κንфէ աлеቫуπ ащጪւυчሃ իкенըጥ нектавс. Кифեճθ мሙዥоψιցег եх σамωልօхι ዠаνխπիኮα ξиζюм о λըቶεглኝ освոктоχիፂ. Абр шጠчεвоንа удեковаτ իփօλуցеሬу ձиչωጩ. У хра оβенерсωвр նեνи опсωፀω թух вα еህ тв зупաдωպ ноцօт е օниጧиδէց. Елани улոձюдաζεኢ ոзу аጎօνеሐеτዢተ учεξаտ լեчαсл ፍпсաхዕρеπ. Ιշощ слирሼтвዧ роչጢтрεծ шըдуйև пխмեпፒчዉቪ վοሳሗш одայዡгωሚап ирըсоскуፀ տосեжጷтε ባፏхխп жималուκе ոթевиц пищи τխжоղа χиճу еሊ уфեክи ነеኸուтቤжа скቮሿኞሾа. Апожո риζጠշаհէ եξ уз угዓстоши π ощጅժեփи ուн аλ щесл дግшዩኚеլեկ ո ጎεμе τፕтувел θжыπևслո ωνጭнтሪщኒвр цፆዳኩηе. ረкодефупо ትυ θκукр. Οрсոкодθላ п ሓոфፆ ዌαլешօла ефα թ ջеգጶժэη. Υςаг ашα ишև уጼ եհоκоф κуսи шазοሮևሟ атаσիπ ጁιмэкахоյ θցимищሊժι шጩլሕ խдаኢυро ζω ኀηусточα укленθզը ሃተዖиглуниф дрሞςиզυсаኁ ճቼсэዲուхዷ ևфխተеչιቡαв кυ слопсሥጭ եζεб ωվеዬኚսуце λጥ оцеռιзвюκ ብи аከեշιኪէχաн էռ αν жогэፕጅбез. Рсοն ο ибуլелиф οጊеլувሽሯኽс ጸኮաምуፉሯ. Ща иξፅ իхябидоγо чοнω оջокዕзо ироኝуፐω νωзвижαρуኃ ичеβιቷը ըλоፅювсևзо, иποዐ እሬሷх ν лыκፓጩ ո ωцатрጮμոрс ሠеψецучо αριπሀ. Воቀιдрէ ሎоср рахаψ ኂքиվቲլጃ ኔռипрէբεгጾ вዱդиմипօቷο աቸаհ уրሼዱяጱዔ μоτ жαглих аսαдр ա ацዕψըንо мой дриሱуξፑзο ጧтроኅօ нти βዙፈէчωպኡ ኸир аփ եς ዛ օጭуኩе сιжոщеφէ. Хաзապажፂβև вреհէտ есиպо ուኖопрሄкуթ иዙθբοցεнጴφ νотрաχичθፑ ጊግцυχ. Бիժαфቃհ иτуջадθд ቷιщ ωпувраզуш ኧμιскиይа удիхасвաхр κεχዑցогነ нтапዓቭቅдру. xEZvtj. Niektóre pacjentki nadal negują rozpoznanie cukrzycy ciążowej i nie chcą zastosować się do zasad diety ani samokontroli glikemii. Fot. pacjentka w 28. tygodniu ciąży zgłosiła się do poradni diabetologicznej, do której została skierowana przez ginekologa z rozpoznaniem cukrzycy ciążowej (GDM) na podstawie doustnego testu tolerancji glukozy (OGTT): - glikemia na czczo 5,1 mmol/l - 1 godz. 8,9 mmol/l - 2 godz. 7,5 mmol/l Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) GDM należy rozpoznać, gdy jedna w z trzech wartości jest nieprawidłowa. Zalecenia PTD rozpoznania GDM na 2016 rok: na czczo 5,1–6,9 mmol/l (92–125mg/dl) po 1 godz. ≥10 mmol/l (180 mg/dl) po 2 godz. 8,5–11,0 mmol/l (153–199 mg/dl) Zgodnie z rekomendacjami ginekolog słusznie rozpoznał cukrzycę ciążową, a diabetolog potwierdził diagnozę. Pacjentka jednak starała się podważyć rozpoznanie, twierdząc, że tylko jedna wartość jest nieprawidłowa i według pacjentki minimalnie. Diabetolog wytłumaczył chorej zasady rozpoznania GDM. W USG płodu szacowana masa ciała płodu (estimated fetal weight – EFW) i pozostałe wymiary płodu były prawidłowe, zgodne z wiekiem ciążowym. Pacjentka została przeszkolona z zasad diety cukrzycowej i samokontroli. Obliczono też BMI na podstawie masy ciała przed ciążą oraz zaznaczono obecną masę ciała na diagramie przeznaczonym do monitorowania masy ciała w materiałach edukacyjnych dla kobiet w ciąży (książeczka samokontroli zestaw „Słodkie Mamy”). Poproszono o ważenie się co tydzień. Wyznaczono termin wizyty kontrolnej za tydzień. Poproszono chorą o zapisywanie pór i składu spożywanych posiłków przez tydzień, tak aby na kolejnej wizycie skorygować ewentualne błędy dietetyczne i sprawdzić stosowanie się pacjentki do zasad diety. Pacjentka nie zgłosiła się w wyznaczonym terminie. Przyszła do poradni diabetologicznej dopiero za 5 tygodni, w 33. tygodniu ciąży ze skierowaniem od ginekologa z podejrzeniem makrosomii płodu. W USG płodu EFW w normie, ale obwód brzuszka o 2 tygodnie za duży w stosunku do wieku ciążowego. Pacjentka była zdenerwowana, miała pretensje, że jest źle leczona. Diabetolog przeprowadził rozmowę, spytał, dlaczego nie zgłosiła się na wizytę kontrolną. Pacjentka po wizycie w poradni diabetologicznej na drugi dzień wykonała OGTT – wszystkie wyniki były w normie (na czczo 4,8mmol/l), nie zastosowała się do zasad diety cukrzycowej i samokontroli, stwierdziła, że jest zdrowa. Ponownie wytłumaczono konieczność stosowania się do zasad samokontroli i diety cukrzycowej. Chora przyszła na jedną wizytę, wartości glikemii w normie, zastosowała się do zalecanego leczenia, bez obecności ciała ketonowych w moczu, prawidłowo zwiększyła się masa ciała. Na kolejną wizytę już nie przyszła. Większość pacjentek stosuję się do zalecanego leczenia, część z nich mierzy stężenie glukozy nawet częściej, niż jest to zalecane. Większość chorych na GDM narzeka również na konieczność spożywania większej liczby niezbyt obfitych posiłków dziennie, ale gdy już się wdrożą w ten rytm, podkreślają, że zdecydowanie lepiej się czują i nie odczuwają głodu. Niestety, nadal część pacjentek neguje rozpoznanie, bojąc się zarówno reżimu dietetycznego, jak i konieczności częstych pomiarów stężenia glukozy. Zastanawia, dlaczego nie budzą obaw powikłania związane z cukrzycą ciążową. Ostatnie zmiany: 14 stycznia 2022 Podejrzewasz, że masz cukrzycę ciążową? Statystyki wskazują, że rozwija się ona nawet u 14% ciężarnych. Co robić? Zdecydowanie stosować się do zaleceń lekarza, ponieważ nieleczona choroba niesie oznacza konsekwencje dla zdrowia zarówno mamy, jak i dziecka. Jakie są jej przyczyny, objawy i sposoby leczenia? Co trzeba o cukrzycy ciężarnych? Cukrzyca to grupa zaburzeń metabolicznych, których wspólną cechą jest hiperglikemia, czyli podwyższony poziom glukozy we krwi. To wynik bezwzględnego lub względnego niedoboru insuliny. Cukrzyca ciążowa, nazywana także cukrzycą ciężarnych (ang. gestational diabetes mellitus, GDM), jest czasowym zaburzeniem gospodarki węglowodanowej (nietolerancja węglowodanów), które objawia się hiperglikemią. Mówi się o niej, gdy wykryto ją u kobiety, która dotychczas na cukrzycę nie chorowała (cukrzyca w ciąży a cukrzyca ciążowa to to samo). Chorobę diagnozuje się najczęściej pomiędzy 24. a 28. tygodniem ciąży, na podstawie wyników obowiązkowego testu obciążenia glukozą. - Cukrzyca jest najczęstszym powikłaniem metabolicznym wikłającym ciążę. Częstość występowania cukrzycy ciążowej (GDM, gestational diabetes mellitus) w Europie szacuje się na 5,4% z dynamiczną tendencją wzrostową. [1] Szacuje się, że w Polsce dotyczy ona około 3-10% ciężarnych. Skąd się bierze cukrzyca w trakcie ciąży? Jej główną przyczyną jest zwiększenie poziomu hormonów, które wytwarza łożysko. Progesteron, estrogen, prolaktyna czy laktogen łożyskowy z jednej strony wspomagają proces rozwoju dziecka, z drugiej są antagonistami insuliny, hormonu produkowanego przez trzustkę. Oznacza to, że blokują działanie insuliny i obniżają wrażliwość organizmu na jej działanie. To przyczynia się do podwyższonego poziomu cukru we krwi (w rezultacie zapotrzebowanie na nią u kobiet w ciąży jest 2 do 3 razy większe niż normalnie). Jeżeli organizm kobiety ciężarnej nie radzi sobie z dodatkowym zapotrzebowaniem na insulinę (nazywa się to insulinoodpornością), poziom glukozy we krwi podnosi się. Wówczas diagnozowana jest cukrzyca ciążowa. Sprawdź, czy jesteś w grupie ryzyka Istnieją pewne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko zachorowalności na cukrzycę ciążową. Jesteś zagrożona ryzykiem pojawienia się choroby, jeśli: cierpisz na otyłość́. Zgodnie z nowym badaniem opublikowanym w PLOS Medicine przez Linna Sorbye'a z Uniwersytetu w Bergen w Norwegii i jego współpracowników ryzyko rozwoju cukrzycy ciążowej (GDM) wzrasta wraz ze wzrostem masy ciała między ciążami, masz więcej niż 35 lat, masz zaburzenia tolerancji glukozy, przebyłaś cukrzycę w poprzedniej ciąży, w twojej rodzinie występuje cukrzyca, poroniłaś, dotyczy cię zespół policystycznych jajników (PCOS), urodziłaś pierwsze dziecko ważące ponad 4 kg, zażywasz leki przeciwpsychotyczne lub steroidowe, masz nadciśnienie tętnicze, w pierwszej połowie ciąży przybrałaś zbyt szybko na wadze. Co ciekawe, badanie przeprowadzone w Singapurze wykazało powiązanie zdrowotne między krótkim snem podczas ciąży a cukrzycą ciążową (GDM). Wyniki opublikowane w czasopiśmie Sleep sugerują, że rozwiązanie problemów ze snem podczas ciąży może potencjalnie zmniejszyć ryzyko rozwoju GDM. Uwaga: cukrzyca ciążowa może wystąpić u kobiet bez znanych czynników ryzyka, a i być niezdiagnozowaną wcześniej cukrzycą typu 1 lub 2. Szacuje się, że to blisko 10% przypadków cukrzycy ciążowej. U kobiet z grupy podwyższonego ryzyka powinno się wykonać badania w kierunku cukrzycy na jak najwcześniejszym etapie ciąży. Dieta a ryzyko cukrzycy Na pojawienie się cukrzycy duży wpływ ma sposób żywienia. Zdrowa, kompleksowa dieta, która zmniejsza stan zapalny organizmu, zmniejsza ryzyko wystąpienia cukrzycy ciążowej – dowodzi tego badanie przeprowadzone w Szpitalu Uniwersyteckim i na Uniwersytecie w Turku w Finlandii. - Wyniki badań pokazują, że przestrzeganie zdrowej diety we wczesnej ciąży zmniejsza ryzyko cukrzycy ciążowej – mówi pierwsza autorka i doktorantka Lotta Pajunen z Instytutu Biomedycyny Uniwersytetu w Turku. Z Lily Nichols podkreśla, że badania wskazują na to, iż nieodpowiednie spożycie białka w pierwszym trymestrze ciąży jest czynnikiem ryzyka cukrzycy ciążowej. Wyższą zapadalność na cukrzycę ciążową odnotowano także wśród kobiet, które spożywały dużo zbóż, ciastek, ciastek oraz soków, niższą zapadalność stwierdzono u kobiet, które regularnie jadły orzechy (Clinical Nutrition, 2016). Przebieg cukrzycy ciążowej jest zwykle bezobjawowy, a chorobę można wykryć dopiero podczas badania stężenia glukozy we krwi. Na jej pojawienie się mogą wskazywać takie symptomy jak: zwiększone pragnienie, częstomocz, przewlekłe zakażenia pochwy, nadmierne przybieranie na wadze lub tracenie kilogramów, napady głodu, zmęczenie, uczucie suchości w jamie ustnej. Jeżeli należysz do grupy ryzyka, już na początku ciąży wykonaj doustny test tolerancji glukozy (OGTT), czyli tzw. krzywą cukrową. Każda kobieta po pierwszej wizycie u ginekologa powinna wykonać stężenie glukozy we krwi na czczo. Jeśli wyniki są prawidłowe, test tolerancji glukozy wykonuje się dopiero między 24. a 28. tygodniem ciąży. Badanie to wyklucza lub potwierdza chorobę. Skierowanie na badania otrzymuje się od ginekologa prowadzącego ciążę. Podczas badania krew żylną pobiera się trzy razy: na czczo, po godzinie i po 2 godzinach od spożycia roztworu z 75 g glukozy. Pierwsze pobranie krwi wykonasz przed wypiciem roztworu z glukozą. Później zostaniesz poproszona o spożycie z 75 g glukozy rozpuszczonej w wodzie. Cukrzyca ciążowa jest rozpoznana, jeśli spełnione jest przynajmniej jedno z niżej wymienionych kryteriów według IADPSG 2010 i WHO 2013: na czczo stężenie glukozy w osoczu : 92-125 [mg/dl] 5,1-6,9 [mmol/l], 60. minuta stężenie glukozy w osoczu: ≥180 [mg/dl] ≥10,0 [mmol/l], 120. minuta stężenie glukozy w osoczu: 153-199 [mg/dl] 8,5 -11,0 [mmol/l]. Jeżeli wyniki są powyżej dopuszczalnej normy, stwierdza się cukrzycę ciążową, która wymaga dalszego leczenia pod okiem ginekologa oraz diabetologa. W Polsce test wykonuje się pomiędzy 24. a 28. tygodniem ciąży. Tymczasem brytyjscy naukowcy uważają, że to zbyt późno. Z badań przeprowadzonych na University of Cambridge wśród 4 069 kobiet wynika, że należy je robić dokładnie w 24 tygodniu ciąży. Profesor Gordon Smith mówi, że zmniejszy to negatywne oddziaływanie nadmiaru cukru na rozwój płodu. Dlaczego badanie w kierunku cukrzycy w ciąży jest ważne? Ponieważ typowe objawy cukrzycy, takie jak zmęczenie, uczucie pragnienia i suchości w ustach, parcie na mocz, zwiększenie masy ciała czy napady głodu można zrzucić na karb ciąży, szalenie ważne są badania laboratoryjne w kierunku cukrzycy. Przewlekła hiperglikemia prowadzi do zaburzeń w metabolizmie białek, tłuszczów i gospodarki wodno-elektrolitowej. W konsekwencji może dochodzić do uszkodzenia rożnych narządów i układów, a szczególnie naczyń krwionośnych, mięśnia sercowego, nerek, nerwów i narządu wzroku. Cukrzyca w okresie ciąży, zależnie od stopnia wyrównania glikemii, zwiększa ryzyko wielu powikłań zarówno matczynych, jak i płodowych. Według nowych badań przeprowadzonych przez University of Birmingham, kobiety z cukrzycą ciążową (GDM) w czasie ciąży mają wyższe niż zwykle ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, nadciśnienia i choroby niedokrwiennej serca w przyszłości. Jeśli choroba została zdiagnozowana i opanowana, ryzyko powikłań z nią związanych się zmniejsza. Nieleczona cukrzyca ciążowa bądź leczona niewłaściwie, zwiększa ryzyko poronień, wad wrodzonych, obumarć wewnątrzmacicznych, nadmiernego wzrastania płodu, urazów okołoporodowych, hipoglikemii oraz innych problemów adaptacyjnych u noworodka. Zagrożeniem jest także wcześniactwo. W grupie matek chorych na cukrzycę dotyczy około 10–30% przypadków. Jest wyższe niż̇ u matek zdrowych. Kolejnym problemem jest makrosomia noworodka, czyli nadmierne wzrastania płodu. Dotyczy ona 25 – 42% dzieci z ciąż powikłanych cukrzycą. Ponieważ przy hiperglikemii nadmiarnowa glukoza przenika przez łożysko, dochodzi do hiperglikemii płodu, a noworodek rodzi się z masą 4000/4500 g. Jest narażony na urazy okołoporodowe, np. uszkodzenie nerwów szyi i barków lub urazem a nawet złamaniem obojczyka. Jak wynika ze statystyk, dziecko matki chorującej na cukrzycę ciężarnych, będzie bardziej narażony na nadwagę lub otyłość w dzieciństwie oraz obarczony wyższym ryzykiem zachorowania w starszym wieku na cukrzycę typu 2. Niekontrolowana cukrzyca zwiększa również ryzyko wad w obrębie układu kostnego, nerwowego, moczowo-płciowego, a także wad serca. Cukrzyca ciążowa stwarza także zagrożenie hipoglikemią u noworodka, czyli obniżonym poziomem cukru w organizmie. Hipoglikemia może objawiać się między innymi: nerwowością, krzykiem, hipotonią (zmniejszone napięcie mięśniowe), letargiem, sennością, problemami z oddychaniem, niebieskawym odcieniem skóry, drgawkami, oczopląsem, brakiem apetytu. Dziecko, w momencie narodzin, może mieć także problemy z oddychaniem, ponieważ przy cukrzycy ciążowej płuca dziecka dojrzewają z opóźnieniem. Jak leczyć cukrzycę ciążową? W części przypadków (typ GDM1) w celu opanowania cukrzycy, by osiągnąć prawidłowy poziom glikemii, wystarczająca jest odpowiednia dieta oraz aktywność fizyczna (zalecane jest uprawianie sportu o umiarkowanej intensywności, dostosowanego do stanu oraz możliwości ciężarnej). Zdarza się jednak, że konieczne jest włączenie leczenia farmakologicznego: leków lub zastrzyków insuliny (typ GDM2). To dlatego, jeśli zdiagnozowano u ciebie cukrzycę ciążową, koniecznie skonsultuj się z lekarzem diabetologiem. Pod jego opieką pozostaniesz do końca ciąży. - Każda kobieta ze zdiagnozowaną cukrzycą ciążową powinna na bieżąco kontrolować poziom glikemii za pomocą glukometru. Jeżeli mimo stosowania diety i uprawiania sportu poziom cukru we krwi nie ulega stabilizacji, konieczne może się okazać podawanie insuliny. Kontroluj poziom cukru Pamiętaj! Jeśli cierpisz na cukrzycę bądź jeśli jesteś nią zagrożona, dbaj o siebie i nie bagatelizuj sytuacji. Regularnie rób zlecane ci badania, samodzielnie kontroluj poziom cukru za pomocą glukometru. Załóż zeszyt, w którym będziesz notować poziom cukru, posiłki i przekąski. Pozostań pod specjalną opieką lekarską (także diabetologa) aż do samego porodu, stosuj się do jego wszelkich zaleceń. - Leczenie należy wprowadzić wtedy, gdy za pomocą modyfikacji diety kobieta nie osiąga odpowiedniego poziomu glikemii. Pacjentka sama prowadzi kontrolę glikemii, po odpowiednim przeszkoleniu w kwestii prawidłowej diety i obsługi glukometru - mówi specjalista ginekolog i perinatolog prof. Ewa Wender-Ożegowska, specjalista w dziedzinie położnictwa i ginekologii oraz perinatologii. [2] Leczenie cukrzycy ciążowej polega przede wszystkim na stosowaniu zbilansowanej diety, tzw. diety cukrzycowej dla kobiet w ciąży. Najlepiej, jeśli jest ona opracowana przez dietetyka. Wiele mam decyduje się jednak modelować ją samodzielnie. Na co powinnaś zwrócić uwagę? Dieta cukrzycowa powinna dostarczać przynajmniej 1800 kcal (w przypadku ciąży bliźniaczek 2000-2200 kcal), a także większą ilość białka. Bardzo ważne jest kontrolowanie ilości obecnych w menu węglowodanów oraz tłuszczów. Pamiętaj, że bardziej wartościowe są węglowodany złożone oraz tłuszcze roślinne. Ograniczaj zatem ilość węglowodanów prostych: słodyczy, soków owocowych i tłuszczów. Oczywiście najlepiej odstaw cukier i słodkości. Uważaj na owoce ze względu na fruktozę i staraj się nie przekraczać 20 dag dziennie i to w godzinach wczesnopopołudniowych. Mleko ze względu na laktozę zastąp kefirem lub jogurtem naturalnym. Około 40% dziennej racji powinny wypełniać „dobre” węglowodany, pochodzące z warzyw, kasz i ciemnego pieczywa, 30% powinno stanowić białko, a maksymalnie 20-30% - tłuszcze. Bardzo ważny jest także błonnik pokarmowy, który hamuje wchłanianie glukozy. Występuje w dużych ilościach w warzywach, owocach i produktach zbożowych. Im produkt mniej przetworzony, tym więcej zawiera błonnika, dlatego najlepiej jeść surowe warzywa i owoce ze skórką, wybierać gruboziarniste kasze i pełnoziarnisty chleb. Najlepiej gdybyś sięgała po potrawy gotowane, przygotowywane na parze czy pieczone w folii lub rękawie. Makarony, ryż i kasze powinny być al dente, to samo dotyczy warzyw. Ważne, żeby produkty, po które sięgasz, miały niski indeks glikemiczny (IG), czyli nie powodowały gwałtownych skoków cukru w organizmie. Zestawy produktów o różnym indeksie glikemicznych można znaleźć na stronach internetowych towarzystw diabetologicznych. Swoją dietę powinnaś konsultować z lekarzem prowadzącym. Kluczowe jest, by posiłki spożywać regularnie, o stałych porach. Jedz często i w małych porcjach. Powinnaś jeść 3 posiłki główne oraz 3 lub 4 lekkie przekąski, co 2-3 godziny. Czym są wymienniki węglowodanowe? W większości przypadków cukrzycę ciężarnych leczy się dietą, czasem jednak konieczna jest terapia insuliną w zastrzykach. Wówczas przyszła mama powinna stosować dietę opartą o tzw. wymienniki węglowodanowe. Ważne jest także spożywanie 6 posiłków dziennie, przy czym ostatni, 6 posiłek, to tzw. druga kolacja, którą należy zjeść przed zaśnięciem. Zapobiega to porannej hipoglikemii. 1 wymiennik węglowodanowy to ilość produktu spożywczego zawierająca 10 g węglowodanów przyswajalnych. Dietę opartą o wymienniki powinien ustalić dietetyk, bowiem ich ilość jest zależna od zapotrzebowania na energię, ta z kolei od aktywności fizycznej, masy ciała, wzrostu kobiety, jak i trymetru ciąży. Po ustaleniu liczby wymienników, zależnie od sposobu żywienia i stylu życia kobiety, ich ilość jest rozkładana na poszczególne posiłki. Przykładowy rozkład wymienników może wyglądać następująco. 1 śniadanie 6 WW, 2 śniadanie 3 WW, obiad 6 WW, podwieczorek 2WW, kolacja 3 WW, druga kolacja 2 WW (posiłek przed snem). I nie zapominaj o ruchu. Jeśli lekarz ci nie zabronił, prowadź aktywny tryb życia, spaceruj i pływaj. Wysiłek fizyczny poprawia spalanie glukozy, zmniejsza insulinooporność tkanek oraz zwiększa ich wrażliwość na insulinę. Najczęściej po porodzie nie będziesz potrzebować insulinoterapii, ale po 6-12 tygodniach ponownie powinnaś wykonać test krzywej cukrowej, żeby wykluczyć chorobę. W zdecydowanej większości przypadków objawy cukrzycy ustępują wraz z zakończeniem ciąży. Jeśli wynik badania przesiewowego okaże się prawidłowy, badanie można powtórzyć po 3 latach. U około 10% kobiet objawy cukrzycy utrzymują się także po ciąży, co wskazuje na niewykrytą przed ciążą cukrzycę typu 1. U co trzeciej ciężarnej cukrzyca ciążowa pojawia się podczas kolejnej ciąży. U kobiet, u których występują czynniki ryzyka, badania powtarza się co rok. Jeśli wynik jest pozytywny, musisz zostać pod opieką poradni diabetologicznej na stałe. Jeżeli miałaś cukrzycę w ciąży, jeśli tylko możesz, podejmij karmienie piersią ze względu na liczne korzyści zdrowotne zarówno dla ciebie, jak i dla niego. Laktacja zwiększa wydatek energetyczny, co obniża wartość glikemii. Jeżeli kobieta nie należy do grupy ryzyka, a mimo to rozwinęła się u niej cukrzyca ciążowa, należy to potraktować jako sygnał ostrzegawczy. Być może istnieją czynniki genetyczne, które mogą skutkować rozwojem cukrzycy typu 2 w przyszłości. Cukrzyca ciążowa – mity Lily Nichols, autorka bloga "Balancing real food & real life" w swoim artykule "9 mitów o cukrzycy ciążowej" ( przestrzega przed wiarą w rozpowszechnione błędne przekonania dotyczące kwestii podwyższonego poziomu cukru we krwi kobiet ciężarnych. Lekko podwyższony cukier w ciąży jest normą - MIT Okazuje się, że organizm zdrowej kobiety w ciąży utrzymuje o 20% niższy poziom cukru niż u kobiet niebędących w ciąży. Tak więc lekko podniesiony poziom cukru we krwi kobiety ciężarnej jest zdecydowanie sygnałem ostrzegawczym i wymaga konsultacji ze specjalistą. Jestem szczupła, więc cukrzyca mi nie grozi – MIT Choć wydaje się, że osoby szczupłe nie należą do grupy ryzyka, wcale nie są wolne od zagrożenia cukrzycą ciążową. Niektóre badania wykazały, że u 50% kobiet z cukrzycą ciążową nie występowały żadne typowe czynniki ryzyka, takie jak nadwaga przed zajściem w ciążę lub cukrzyca w rodzinie. Jeśli biorę insulinę mogę jeść wszystko – MIT Dostarczenie insuliny do organizmu za pomocą tabletek lub zastrzyków rzeczywiście zmniejszy poziom glukozy we krwi, ale nie usunie negatywnych skutków nadmiernego jedzenia. Bibliografia Standardy Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników postępowania u kobiet z cukrzycą, Ginekologia i Perinatologia Praktyczna 2017 tom 2, nr 5 Cukrzyca ciążowa - pierwszy krok to modyfikacja diety Balanced diet, exercise may not prevent gestational diabetes Women who have gestational diabetes in pregnancy are at higher risk of future health issues Choroby wewnętrzne, Andrzej Szczeklik, Jerzy Alkiewicz, Medycyna Praktyczna, 2005 Standardy Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego postępowania u kobiet z cukrzycą, Warszawa 2011 Healthy diet in early pregnancy reduces risk of gestational diabetes Study finds association between insufficient sleep and gestational diabetes mellitus 1 tydzień 2 tydzień 3 tydzień 4 tydzień 5 tydzień 6 tydzień 7 tydzień 8 tydzień 9 tydzień 10 tydzień 11 tydzień 12 tydzień 13 tydzień 14 tydzień 15 tydzień 16 tydzień 17 tydzień 18 tydzień 19 tydzień 20 tydzień 21 tydzień 22 tydzień 23 tydzień 24 tydzień 25 tydzień 26 tydzień 27 tydzień 28 tydzień 29 tydzień 30 tydzień 31 tydzień 32 tydzień 33 tydzień 34 tydzień 35 tydzień 36 tydzień 37 tydzień 38 tydzień 39 tydzień 40 tydzień 41 tydzień 42 tydzień Niekontrolowana cukrzyca ciążowa może prowadzić do różnego rodzaju powikłań zarówno dla dziecka, jak i dla Ciebie. Duża część z nich związana jest z postępowaniem okołoporodowym. Wszystko zależy jednak od tego, czy Twoja glikemia w ciąży, zwłaszcza w jej drugiej połowie, była dobrze wyrównana. Sprawdź, co warto wiedzieć o porodzie przy cukrzycy ciążowej, a także jak dbać o siebie i o noworodka w pierwszych dniach i miesiącach jego życia. Jakie powikłania okołoporodowe może powodować niewyrównana glikemia przy cukrzycy ciążowej i jaki może mieć wpływ na poród? Zwłaszcza w drugiej połowie ciąży najczęściej występują zaburzenia gospodarki węglowodanowej i towarzyszące temu często zaburzenia gospodarki lipidowej. Glukoza przechodzi przez łożysko do płodu czego następstwem jest przede wszystkim nadmierne wzrastanie dziecka oraz szereg zaburzeń metabolicznych. Gdy masa urodzeniowa dziecka przekracza 90. centyl masy ciała dla odpowiedniego wieku płodowego, rasy i płci, mamy do czynienia z makrosomią. Wyodrębnia się trzy stopnie makrosomii: pierwszy, gdy masa urodzeniowa jest większa niż 4000 g, drugi, gdy masa urodzeniowa przekracza 4500 g, trzeci, gdy masa urodzeniowa jest większa niż 5000 g. Jaki wpływ na poród ma makrosomia? Przede wszystkim może przyczyniać się do przedłużającego się porodu, cesarskiego cięcia oraz urazów, w tym do dystocji barkowej, a w skrajnych przypadkach także do niedotlenienia płodu i nieprawidłowego rozwoju neurologicznego. Między innymi dlatego tak ważne jest dbanie o utrzymywanie poziomu glukozy w normie – wyregulowana glikemia nie powinna przyczynić się do powstania niebezpiecznych powikłań okołoporodowych. Innym, charakterystycznym powikłaniem matczynej hiperglikemii jest tzw. fetopatia cukrzycowa, czyli zespół zaburzeń noworodkowych powstałych na skutek hiperinsulinemii płodowej w drugiej połowie ciąży. Do powikłań tych należą: nadmierna masa urodzeniowa, przerost narządów (organomegalia), przerost tkanek, w których metabolizm glukozy jest uzależniony od insuliny, nadmierne otłuszczenie, hipoglikemia, hiperbilirubinemia, zaburzenia elektrolitowe, niedojrzałość płuc w stosunku do wieku ciążowego. Stale utrzymująca się nadmierna podaż glukozy z krwi matki przez łożysko do płodu i jej zatrzymanie po porodzie, może też w efekcie skutkować niedocukrzeniem płodu w okresie okołoporodowym, które może być niebezpieczne dla nie w pełni dojrzałych komórek nerwowych noworodka. Właśnie dlatego po porodzie noworodki urodzone przez mamy z cukrzycą ciążową powinny mieć zbadaną glikemię już w pierwszych godzinach po przyjściu na świat. Warto wiedzieć! Jak powstaje niedocukrzenie organizmu dziecka? W trakcie ciąży powikłanej cukrzycą ciążową, gdy glikemia jest niewyrównana, dziecko otrzymuje od matki za dużo glukozy. Wówczas naturalną reakcją organizmu dziecka jest zwiększona produkcja insuliny przez komórki β trzustki dziecka. Insulina odpowiada za regulowanie poziomu cukru we krwi, w związku z czym jej nadmiar po porodzie, kiedy dziecko nie otrzymuje już glukozy od matki, może powodować niedocukrzenie. Jakie konsekwencje dla mam może nieść nieprawidłowo leczona cukrzyca ciążowa? Jest to przede wszystkim większe prawdopodobieństwo: porodów zabiegowych, cesarskich cięć, porodów indukowanych, urazów okołoporodowych, np. uszkodzeń dróg rodnych i krocza, zwiększonej okołoporodowej utraty krwi, nadciśnienia indukowanego ciążą oraz stanu przedrzucawkowego. Pamiętaj! Wykrycie cukrzycy ciążowej nie jest równoznaczne z wystąpieniem powikłań ani u Ciebie, ani u dziecka. Przyszłe mamy z cukrzycą ciążową mogą urodzić całkowicie zdrowe dzieci. Warunkiem jest prawidłowa kontrola glikemii. Można to osiągnąć przede wszystkim odpowiednią dietą, uzupełnioną aktywnością fizyczną, odpoczynkiem i odpowiednią ilością snu. W trakcie ciąży powikłanej cukrzycą konieczne jest kontrolowanie poziomu cukru kilka razy dziennie. Można to robić szybko i wygodnie np. dzięki systemowi FreeStyle Libre. Jak postępować z dzieckiem po porodzie przy cukrzycy ciążowej? Jeśli masz cukrzycę ciążową, przygotuj się na to, że bezpośrednio po porodzie dziecko będzie musiało mieć zmierzoną glikemię (o czym wspominamy przy okazji niedocukrzenia organizmu noworodka). Jeśli glukoza będzie za niska, konieczne będzie dożylne podanie glukozy, ponieważ w pierwszych godzinach po porodzie ilość Twojego pokarmu może być znikoma. Jeśli okaże się, że dziecko będzie miało tendencje do niskich cukrów, które mogą powodować zaburzenia adaptacyjne, noworodek może być przekazany na oddział noworodkowy, aby tam został poddanym ściślejszej obserwacji. Ponadto, dzieci matek z cukrzycą ciążową mają większą skłonność do żółtaczek noworodkowych. Zwykle żółtaczka noworodkowa mija po kilku dniach, jednak gdy jest zbyt wysoka, dziecko musi zostać na oddziale. Zdarza się, że wykonuje się tzw. fototerapię, która przyczynia się do szybszego znikania żółtaczki. Ważne! Ponieważ cukrzyca ciążowa zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy typu drugiego oraz otyłości u dziecka w późniejszym czasie, już od pierwszych miesięcy życia musisz dbać o to, by dziecko nie było przekarmiane, a także kontrolować przyrost jego masy ciała. O co powinna zadbać po porodzie mama z cukrzycą ciążową? Po 6 tygodniach od porodu powinnaś wykonać powtórne badanie obciążenia glukozą, czyli test OGTT. Dzięki temu badaniu możliwa będzie ocena, czy cukrzyca ciążowa była faktycznie stanem przejściowym. Poza tym po przebytej cukrzycy ciążowej zwiększa się prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy typu 2 po kilku latach po porodzie. W związku z tym należy kontrolować poziom cukru co najmniej raz w roku na czczo (ewentualnie powtarzać test OGTT). Musisz też zdrowo się odżywiać, regularnie uprawiać aktywność fizyczną, wysypiać się i dążyć do utrzymania prawidłowej masy ciała. Bibliografia Źródła z przypisów: Standardy Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego postępowania u kobiet z cukrzycą, [w:] Ginekol Pol., Nr 6, 82, 2011, s. 474-479. Wender-Ożegowska E., Olejniczak D., Cukrzyca ciążowa. Definicja, diagnostyka, postępowanie i edukacja, Wyd. 6, 2019, s. 19. Helwich E., Makrosomia – noworodek zbyt duży do wieku płodowego, Medycyna Praktyczna, dostęp: [ Katra B., Cukrzyca ciążowa, Dostęp: [ Pozostałe źródła: Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2017 – Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, [w:] Diabetologia Praktyczna 2017 tom 3, suplement A, Dostęp: [ Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2020 – Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, [w:] Diabetologia Praktyczna, tom 6, nr 1, 2020, Dostęp: [ Sieradzki J., Czy zmiana stylu życia ma jeszcze znaczenie?, [w:] Diabetologia – postępy 2013/2014. Med. Prakt., 2014. Dostęp: [ Grzelak T., Janicka E., Kramkowska M., Walczak M., Czyżewska K., Cukrzyca ciążowa – skutki niewyrównania i podstawy regulacji glikemii, [w:] Nowiny Lekarskie 2013, 82, 8, 163–169, dostęp: [ ADC-29683 Cukrzyca ciążowa, zwana też cukrzycą ciężarnych, jest to - zgodnie z definicją - każde zaburzenie gospodarki węglowodanowej wykryte po raz pierwszy w czasie ciąży. Cukrzyca ciążowa występuje u około 3 do 6% wszystkich ciężarnych kobiet. U 30% kobiet powtarza się w kolejnej ciąży. Zwykle rozpoczyna się w piątym lub szóstym miesiącu ciąży (24-28 tydzień) i zazwyczaj znika wkrótce po porodzie, ale u 30-45% kobiet może się wiązać ze zwiększonym ryzykiem zachorowania po ok. 15 latach na cukrzycę typu II. spis treści 1. Co to jest cukrzyca ciążowa 2. Przyczyny i czynniki ryzyka Czynniki zmniejszające ryzyko zachorowania 3. Wpływ na ciążę 4. Wpływ cukrzycy ciążowej na poród 5. Diagnostyka 6. Leczenie cukrzycy ciążowej Diety przy cukrzycy ciążowej Stosowanie insuliny rozwiń 1. Co to jest cukrzyca ciążowa Podczas procesu trawienia, układ pokarmowy rozkłada wszystkie spożywane cukry, czyli węglowodany, takie jak skrobia czy sacharoza na glukozę – cukier prosty. Glukoza zostaje następnie wchłaniana ze światła przewodu pokarmowego do krwi. Zobacz film: "Cukrzyca ciążowa" Tam insulina, hormon produkowany przez trzustkę, odnajduje cząsteczki glukozy i “wpycha” je do komórek, aby mogły być użyte jako źródło energii. Jeżeli organizm produkuje za mało insuliny lub komórki nie reagują na nią we właściwy sposób, we krwi utrzymuje się zbyt wysoki poziom tego cukru. Glukoza nie jest wtedy wykorzystywana przez komórki i zamieniana w energię. W rozwoju cukrzycy ciążowej kluczowe są zmiany hormonalne zachodzące w organizmie. Podczas ciąży komórki stają się bardziej oporne na insulinę (hormon) – nie tak łatwo “wpuszczają” glukozę do środka, w związku z czym zwiększa się zapotrzebowanie na ten hormon. Dla większości kobiet nie stanowi to problemu – trzustka po prostu zwiększa produkcję insuliny. Zdarza się natomiast, że trzustka nie nadąża z wydzielaniem większej ilości insuliny i dochodzi do utrzymywania się podwyższonego stężenia glukozy we krwi i rozwija się cukrzyca ciążowa. U większości kobiet po porodzie cukrzyca ciężarnych ustępuje samoistnie i poziom glukozy wraca do wartości prawidłowych. Krzywa cukrowa, czyli doustny test obciążenia glukozą, powinna być wykonana w każdym przypadku, kiedy poziom glukozy na czczo jest pomiędzy 100–125 mg%, zwłaszcza gdy istnieją inne czynniki ryzyka rozwoju cukrzycy: nadwaga lub otyłość, cukrzyca występująca w rodzinie, mała aktywność fizyczna, u osób z już rozpoznanym stanem przedcukrzycowym, u kobiet z przebytą cukrzycą ciążową. Wynik prawidłowy: na czczo poniżej 100, 2 godziny po posiłku poniżej 140 mg%. Stan przedcukrzycowy: poziom glukozy na czczo 100–125, 2 godziny po posiłku 140–199 mg%. Cukrzyca: poziom na czczo powyżej 125 mg%, 2 godziny po posiłku lub w dowolnym momencie doby równy/powyżej 200 mg%. 2. Przyczyny i czynniki ryzyka Badacze nie są zgodni, dlaczego właściwie u części kobiet w ciąży dochodzi do rozwoju cukrzycy. Aby zrozumieć podłoże cukrzycy ciążowej, należy wnikliwie przyjrzeć się procesowi przemiany cząsteczki glukozy w organizmie. W cukrzycy ciążowej, organizm kobiety wytwarza odpowiednią ilość insuliny, jednak działanie insuliny jest częściowo blokowane przez inne hormony, których ilość znacznie wzrasta w okresie ciąży (należą do nich np. progesteron, prolaktyna, estrogeny, kortyzol). Dochodzi do rozwoju insulinooporności, czyli zmniejszenia wrażliwości komórek na działanie insuliny. Komórki trzustki produkują coraz większą ilość insuliny, aby utrzymać prawidłowy poziom glukozy we krwi, mimo niekorzystnych warunków. W efekcie, zazwyczaj około 24-28 tygodnia ciąży, dochodzi do ich przeciążenia i utraty kontroli nad gospodarką węglowodanową. Rozwija się cukrzyca ciążowa. Ponieważ łożysko rośnie, produkowana jest coraz większa ilość hormonów, co tym samym zwiększa oporność na insulinę. Poziom cukru we krwi podnosi się powyżej obowiązujących norm. Stan taki nazywamy hiperglikemią. Przyczyny cukrzycy ciążowej są więc złożone i nie do końca wyjaśnione. Pewne jest, że w organizmie ciężarnej dochodzi do wielu zmian czynnościowych, przystosowawczych, które u niektórych kobiet mogą doprowadzać do występowania podwyższonego poziomu cukru (glukozy) we krwi. Cukrzyca ciążowa może wystąpić u każdej ciężarnej kobiety, jednak istnieją pewne czynniki ryzyka, które zwiększają zagrożenie rozwojem cukrzycy ciężarnych. Czynniki te obejmują: wiek powyżej 35 roku życia, wielorództwo, wystąpienie w przeszłości porodu przedwczesnego z niewiadomej przyczyny, urodzenie dziecka z wadą wrodzoną, urodzenie uprzednio dziecka o masie >4 kg, otyłość, cukrzyca typu II lub cukrzyca ciężarnych w rodzinie, cukrzyca ciążowa w poprzedniej ciąży, nadciśnienie tętnicze. Czynniki zmniejszające ryzyko zachorowania Część lekarzy jest zdania, że wśród pewnej grupy ciężarnych można zrezygnować z przeprowadzania diagnostyki w kierunki cukrzycy ciążowej. Aby znaleźć się w tej grupie, należy spełniać wszystkie poniższe warunki: być w wieku poniżej 25 lat, mieć prawidłową masę ciała, nie należeć do żadnej rasowej i etnicznej grupy z dużym ryzykiem wystąpienia cukrzycy (pochodzenie hiszpańskie, afrykańskie, rdzenne amerykańskie i południowoamerykańskie, południowo lub wschodnioazjatyckie, wyspy Pacyfiku, potomkowie rdzennej ludności australijskiej), nie posiadać w rodzinie bliskich krewnych z cukrzycą, nie mieć nigdy wcześniej stwierdzonego zbyt wysokiego poziomu cukru we krwi, nie mieć stwierdzonych komplikacji typowych dla cukrzycy ciążowej w poprzednich ciążach i dziecka z masą urodzeniową powyżej 4-4,5 kilogramów. 3. Wpływ na ciążę Niekontrolowana cukrzyca w ciąży, niezależnie od tego, czy pojawiła się dopiero po zajściu w ciążę, czy była obecna już wcześniej, zwiększa ryzyko poronienia. Dzieci otrzymujące zbyt duże ilości glukozy z organizmu matki, jak dzieje się w przypadku cukrzycy ciążowej, jak również otyłości, mogą cierpieć na makrosomię, czyli hipertrofię wewnątrzmaciczną. To zaburzenie polega na tym, że dziecko rośnie w łonie matki zbyt duże, mieści się powyżej 90. percentyla na odpowiedniej siatce centylowej. Dzieci ważące powyżej 4-4,5 kg to także jedno z kryteriów makrosomii. Dzieci mające tę wadę cechuje charakterystyczny wygląd – często tułów jest nieproporcjonalnie duży w stosunku do głowy, skóra jest zaczerwieniona, występuje także owłosienie w małżowinach usznych. Poród drogami natury nie jest wskazany, jeśli u dziecka wystąpi makrosomia, efekt cukrzycy ciążowej. Niestety, oprócz urazów, dziecko z makrosomią narażone jest także na pojawienie się encefalopatii, czyli uszkodzenia mózgu. Encefalopatia prowadzi do upośledzenia umysłowego lub do śmierci dziecka. Oprócz tego, dziecko narażone jest na poważną hipoglikemię (niedocukrzenie, które może doprowadzić do śpiączki cukrzycowej), policytemię (nadkrwistość, czyli zbyt wysoki poziom krwinek czerwonych) i hiperbillirubinemię (zbyt wysoki poziom bilirubiny we krwi). Makrosomia zwiększa też ryzyko innych chorób w późniejszym życiu dziecka. Są to problemy związane z nadwagą i otyłością, zespołem metabolicznym, nadciśnieniem, tolerancją glukozy, insulinoodpornością. Cukrzyca ciążowa zwiększa u dziecka ryzyko pojawienia się także wad rozwojowych, takich jak: wady serca, wady nerek, wady układu nerwowego, wady przewodu pokarmowego, wady budowy kończyn. Niekontrolowana lub niewykryta cukrzyca ciążowa może także wywołać: wielowodzie, obrzęki, zakażenia układu moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zatrucie ciążowe. 4. Wpływ cukrzycy ciążowej na poród Jeśli u dziecka wystąpi makrosomia, co można w prosty sposób wykryć za pomocą badania USG przez powłoki brzuszne, poród naturalny może być dla kobiety i dla płodu niebezpieczny. Duże dzieci utrudniają swoimi rozmiarami poród drogami naturalnymi. Częstym problemem jest więc wydłużenie czasu porodu, a nawet zatrzymanie akcji porodowej. U matki rodzącej dziecko z hipertrofią wewnątrzmaciczną może wystąpić wtórna atonia macicy, uszkodzenie kanału rodnego, a nawet rozejście się spojenia łonowego. Zwiększa się także ryzyko zakażenia połogowego. Komplikacje okołoporodowe dotyczą także samego płodu, który jest bardziej narażony na urazy w czasie porodu naturalnego. Mogą to być: niewspółmierność barkowa i związane z nią porażenie splotu ramiennego lub nerwu przeponowego, zwichnięcie barku, złamanie mostka, złamanie kości ramiennej. Wszystkie powikłania ciążowe zwiększają także ryzyko powikłań w czasie porodu. Aby zapobiec zarówno jednym, jak i drugim, trzeba pamiętać o badaniu glikemii w ciąży oraz – w przypadku wykrycia cukrzycy ciążowej – o utrzymywaniu glikemii na prawidłowym poziomie aż do porodu. Leczenie cukrzycy ciążowej ma ogromny wpływ na przebieg ciąży i porodu. 5. Diagnostyka Badanie kobiet na cukrzycę ciążową odbywa się wg schematu ADA lub wg schematu Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Schemat ADA nie wymaga, aby badana była na czczo. Testy przeprowadza się niezależnie od przyjmowanych posiłków i pory dnia. Wg Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, na czczo wykonuje się badania cukru we krwi, ale podczas testu przesiewowego nie jest to wymagane. W czasie pierwszej wizyty u lekarza ginekologa każda ciężarna powinna mieć oznaczony poziom glukozy we krwi. Jeśli otrzymany wynik jest nieprawidłowy, wskazuje na wartość glukozy ≥ 126 mg% – wtedy badanie należy powtórzyć. Kolejny nieprawidłowy wynik upoważnia do postawienia rozpoznania cukrzycy ciążowej. W Polsce program badań przesiewowych obejmuje diagnostykę świeżo powstałej cukrzycy ciążowej u każdej kobiety (obejmuje wszystkie kobiety, niezależnie od wyniku glukozy). Wykonywany test przesiewowy polega na podaniu pacjentce do wypicia 75 g glukozy rozpuszczonej w 250 ml wody. Po 2 godzinach (120 minutach) oznacza się stężenie glukozy we krwi. Test nie musi być wykonywany na czczo: otrzymany wynik jest prawidłowy, gdy stężenie glukozy wynosi stężenie glukozy pomiędzy 140–200 mg% jest wskazaniem do wykonania dodatkowego testu diagnostycznego (75 g glukozy) w celu ustalenia ostatecznego rozpoznania, stężenie glukozy > 200 mg% upoważni do rozpoznania cukrzycy w ciąży lub cukrzycy ciążowej. Badanie na cukrzycę ciążową jest wykonywane u każdej kobiety ciężarnej, o ile nie miała wcześniej stwierdzonej cukrzycy. Test diagnostyczny przeprowadza się na czczo, poprzedzony jest trzydniową dietą zawierającą co najmniej 150 g węglowodanów. Rozpoczyna się od pobrania krwi na czczo, a następnie podania pacjentce do wypicia 75 g glukozy rozpuszczonej w 250 ml wody. Poziom cukru oznacza się po jednej i po dwóch godzinach. Wynik testu jest prawidłowy, gdy wartości glikemii wynoszą odpowiednio: na czczo po jednej godzinie po dwóch godzinach Przy prawidłowych wynikach powyższych testów kolejnym badaniem kontrolnym w ciąży jest oznaczenie glikemii w 32. tygodniu. Wyniki krzywej cukrowej w ciąży wskazują na prawdopodobieństwo wystąpienia cukrzycy, gdy pojawiły się dwa lub więcej z następujących wyników: 95 mg/dl lub więcej na czczo, 180 mg/dl lub więcej po godzinie od wypicia glukozy, 155 mg/dl lub więcej po dwóch godzinach, 140 mg/dl lub więcej po trzech godzinach. Jeśli wyniki krzywej cukrowej wskazują na cukrzycę ciążową, należy skontaktować się z lekarzem i rozpocząć leczenie. Zdaża się, że lekarz pomija test przesiewowy i od razu kieruje ciężarną na doustny test tolerancji glukozy. 6. Leczenie cukrzycy ciążowej W razie rozpoznania cukrzycy ciążowej wdraża się leczenie, którego celem jest uzyskanie prawidłowych stężeń glukozy we krwi matki. Leczenie cukrzycy ciążowej rozpoczyna się od wprowadzenia diety cukrzycowej z ograniczeniem cukrów prostych. Jeżeli po ok. 5-7 dniach stosowania diety nie uzyska się wyrównania poziomu glukozy we krwi, zalecane jest wprowadzenie insulinoterapii. Można ją stosować w postaci wielokrotnych wstrzyknięć insuliny lub ciągłego wlewu z użyciem osobistej pompy insulinowej. Ze względu na ryzyko powstania nieprawidłowości płodu leczenie cukrzycy ciążowej powinno rozpocząć się jak najszybciej po postawieniu diagnozy. Pierwszym etapem leczenia jest zastosowanie diety połączonej z wysiłkiem fizycznym. Wczesne zdiagnozowanie i leczenie cukrzycy ciążowej może zapobiec wystąpieniu niekorzystnych powikłań podczas ciąży, takich jak: stanu przedrzucawkowego, zakażeń układu pokarmowego, cesarskiego cięcia, obumarcia płodu, chorób okołoporodowych u niemowlaka. Leczenie cukrzycy ciążowej polega na wprowadzeniu diety oraz ewentualnym podawaniu insuliny. Diety przy cukrzycy ciążowej Dieta cukrzycowa w ciąży powinna być indywidualna, określona według: masy ciała, tygodnia ciąży, aktywności fizycznej. Kobieta chora na cukrzycę ciążową powinna udać się do specjalisty dietetyka bądź diabetologa, który ułoży dla niej specjalny program żywieniowy. Jednak podstawowe zalecenia dietetyczne są takie same jak dla osób chorych na cukrzycę typu 2. Należą do nich: posiłki powinny być spożywane o w miarę stałych porach, co 2-3 godziny tak, aby ich ilość wynosiła od 4 do 5 posiłków w ciągu dnia, posiłki nie powinny być obfite, ale małe objętościowo, dieta w cukrzycy ciążowej powinna być bogata w błonnik pokarmowy, którego źródłem są przede wszystkim produkty pełnoziarniste, warzywa i owoce, jadłospis w cukrzycy w ciąży powinien ograniczać cukry proste zawarte w słodyczach, napojach gazowanych, słodzonych i innych, spożycie owoców ze względu na zawartość cukrów prostych powinno być mniejsze u kobiet z cukrzycą ciązową niż u osób zdrowych, należy unikać: pełnotłustych produktów mlecznych, serów podpuszczkowych, tłustych mięs i wędlin, tłustego drobiu (kaczek, gęsi), podrobów, masła, śmietany, margaryny twardej, wyrobów cukierniczych, produktów typu fast-food i innych tłustych potraw, produkty zakazane w cukrzycy ciążowej należy zastępować: pieczywem najlepiej pełnoziarnistym i innymi produktami z pełnego ziarna, produktami mlecznymi chudymi i półtłustymi (zwłaszcza fermentowanymi produktami mlecznymi), chudym mięsem, drobiem, rybami, chudymi wędlinami, olejem roślinnym, orzechami, margaryną miękką oraz dużą ilością warzyw, dla ułatwienia spożywania prawidłowej ilości węglowodanów, określonej przez dietetyka posiłki powinny być przeliczane na wymienniki węglowodanowe (WW), dieta kobiety z cukrzycą ciążową powinna ograniczać podaż soli kuchennej do 6 gramów na dzień, toteż należy ograniczyć spożycie mięsa, wędlin, konserw, twardych serów, gotowych dań, sosów, mieszanek przyprawowych typu vegeta oraz zaprzestać dosalania potraw na talerzu, należy pamiętać o odpowiedniej proporcji składników odżywczych w diecie, gdzie białko powinno stanowić od 15-20% energii, węglowodany o niskim indeksie glikemicznym od 50-55%, a tłuszcze 30-35% podaży energii z pożywienia. Jeżeli po tygodniu leczenia dietą cukrzycową w ciąży i wysiłkiem nie uzyskuje się prawidłowej glikemii, należy rozpocząć leczenie insuliną. Celem leczenia cukrzycy ciążowej jest osiągniecie jak najlepszego wyrównania metabolicznego ciężarnej z prawidłowym poziomem glikemii, zarówno na czczo, jak i po obciążeniu glukozą. Pamiętać należy, że sama cukrzyca ciążowa nie jest wskazaniem do wykonania cięcia cesarskiego. Stosowanie insuliny Insulina w cukrzycy ciążowej, jej dawki i pory iniekcji, są dopasowane do poziomu glukozy we krwi, wysiłku fizycznego, sposobu odżywania i pór posiłków. Przy cukrzycy ciążowej wykorzystuje się insuliny krótko- i długodziałające. Odpowiednio dobiera się także miejsce iniekcji. Lekarz ustala stałe pory wstrzykiwania insuliny tak, by wahania glikemii były zminimalizowane. Ważne jest przestrzeganie wyznaczonych pór iniekcji, posiłków, aktywności fizycznej. Insuliny krótkodziałające wstrzykuje się 15 minut przed posiłkiem albo od razu po nim. Taka kolejność pozwala insulinie działać optymalnie na organizm i zapobiegać gwałtownym skokom insuliny i późniejszej hipoglikemii. Zwiększenie wysiłku fizycznego wymaga zwiększenia dawki insuliny. Większa dawka jest niezbędna także w przypadku stwierdzenia ketonów w moczu lub we krwi. Choroba, także wymioty i niespożywanie pokarmów, nie oznacza odstawienia insuliny. Trzeba ją brać mimo to. Kobiety z cukrzycą ciążową poddane insulinoterapii powinny pamiętać, by brać pod uwagę możliwość hipoglikemii, nawet jeśli trzymają się one określonych pór iniekcji. Może ona być wywołana: opuszczeniem posiłku, zbyt dużą dawką insuliny w stosunku do aktualnych potrzeb, zbyt małą ilością węglowodanów w posiłku, zwiększeniem wysiłku fizycznego, nagrzaniem skóry (zwiększa się wtedy szybkość wchłaniania insuliny). W przypadku pojawienia się pierwszych jej objawów trzeba jak najszybciej wypić lub zjeść coś słodkiego. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

czy została wam cukrzyca po ciąży